Studentenparticipatie – Verleden, heden maar vooral de toekomst

Vrienden en kennissen kunnen algemeen wel overeenkomen dat de definitie “eeuwige student” mij op het lijf is geschreven en dus is het misschien wel de reden waarom ik hier voor jullie een kort opiniestuk mag schrijven over studentenparticipatie.

Studentenverenigingen hebben, sinds het ontstaan hier in België maar ver daar voor in andere landen, altijd wat in het oog van de belangstelling gestaan maar vaak ook in het oog van de storm. Iets wat casus afhankelijk zeker terecht kan zijn, doch mogen we het mooie van studentenparticipatie niet laten verbleken door die enkele individuen, die het zoals overal in de maatschappij, verbrodden voor de rest.

Studentenparticipatie kan ik misschien het best gaan omschrijven als een gecontroleerde omgeving waar je veilig de eerste stappen van het latere werkleven, de politiek, ondernemingsleven etc. kunt gaan verkennen maar waar tegelijk ook “the sky the limit is”.

Meer dan ooit kijk ik nu nostalgisch terug op die vele onvergetelijke momenten die ik in Brugge, Leuven en Gent maar zeker ook in andere steden heb beleefd. Momenten die nooit mogelijk zouden geweest zijn door de wilskracht van anderen en deels ook mezelf.

Studentenparticipatie kan ik misschien het best gaan omschrijven als een gecontroleerde omgeving waar je veilig de eerste stappen van het latere werkleven, de politiek, ondernemingsleven etc. kunt gaan verkennen maar waar tegelijk ook “the sky the limit is”. Studentenverenigingen laten de student toe om buiten de lessen door “out of the box” te denken en gewoon met gekke ideeën (al dan niet tussen pot en pint) te komen en die dan ook nog uit te voeren.

Toch wordt er vaak scheef gekeken op mensen met lint, kringpull of andere tekens van verbondenheid. En laat dit voor de mensen die zich hierdoor aangesproken voelen vooral een wijze les zijn; spreek toch eens met die mensen en focus u niet op één bron zoals je het ook aan de hogeschool of universiteit leert.

De evolutie die de studentenverenigingen in de laatste twintig maar zeker de laatste tien jaar gemaakt hebben is fenomenaal. Voor iedereen is er wel iets te vinden waar men zich in kan vinden. Je moet er wel naar op zoek gaan, want zoals alles in het leven, krijg je niet alles zomaar in uw schoot geworpen.

Ik denk maar aan culturele vereniging Artifex in Leuven die ontzettend veel stappen gedaan heeft in het heropleving van cultuur in het studentenbeeld. LBK Leuven die gezorgd heeft voor teambuilding onder de verschillende praesidia met hun ‘Plan Sjarel’ maar ook denkt aan de menselijke gezondheid samen met Medica met hun Bloedserieus.

Moeder Theepot die op een serene wijze hun magen vult met heerlijke ontspannende thee en gebakjes, maar ook Kajira die hun seksuele wereld op veilige manier gaan verkennen en “like-minded people” voorziet van de nodige en betrouwbare informatie.

Maar los van de “nieuwelingen” mag je de waarde van de gevestigde waarde niet onderschatten. Faculteitskringen die jaar in jaar uit op geheel vrijwillige basis de studenten voorzien van niet alleen hun cursussen, interessante lezingen maar ook de nodige extra sportieve en soms ook feestelijke ontspanning. Seniorenkonvents verenigingen die de eeuwige “heimatse” sfeer beklemtoont en mensen verenigd van hun eigen streek.

Allemaal dragen ze bij tot het algemeen welzijn van “hun” studenten en zelfs ook de niet-leden; want IEDEREEN is welkom. De evolutie die heerst de laatste jaren waar nog meer de focus gelegd wordt ook op het mentaal en fysiek welzijn van iedere student, ongeacht of ze nu lid zijn of niet, siert de verenigingen zo. En het is dan jammer om te zien dat heel wat studenten afhaken of zelfs geen poging doen om hier aan te helpen.

Naar de bedrijfswereld toe hebben mensen uit een vereniging en al zeker uit een bestuur absoluut een streepje voor. Zij hebben al moeten onderhandelen, hebben een hoop meer connecties en hebben een notie van hoe de wereld in elkaar zit. Meer dan wat welke student ook haalt uit de cursussen die ze vaak voorgeschoteld krijgen.

Als er dan toch iets is, dat wij kunnen leren. Dan is het niet te lang stil te staan bij het nu maar vooral heel hard te focussen op wat binnen 5 – 10 of zelfs 20 jaar er zit aan te komen. Laten we vooral niet leren uit de politiek en te kijken naar ons eigen mandaat en te focussen op wat nog komen zal.

Laat ons niet teveel kijken naar de interne strijd tussen hoger onderwijs instellingen en vooral leren uit wat de ene studentenstad beter en/of anders doet dan de andere. Alleen zo kunnen we groeien en evolueren naar een nog betere en meer memorabele studententijd voor iedereen.

En aan alle oud-gedienden nog dit. Laat de nieuwe garde zeker hun gang gaan, maar wees altijd bereid om hen nog te ondersteunen als ze er om vragen. Help hen beter vooruit door een oplossing aan te bieden in plaats van kritiek te geven en uzelf in de illusie te laten dat vroeger alles beter was. Vroeger was alles anders, maar daarom zeker niet beter 😉.

Dat het lang moge leven, groeien en bloeien dat studentenleven!